ویلے دے وین

ویلے دی قدر کرو ۔ جہڑا پل گزر جاے اوہ مڑدا نہیں جے

کسے بابے نے سچ ای آکھیا اے ۔

سبھے گلاں کمزور، سبھے گلاں کمزور
اکھاں وچوں گیا اے دِسنا تے بانہواں چو گیا اے زور

کنیں کجھ نہیں سُنیدا، تے لتاں بھلیاں نے ٹور
لک ھویا اے دوھرا، تے پیڑاں ھر اِک جوڑ

بیوی بلیندی اے وڈکا، تے دھیاں دے سوھرے نے منہ زور
پُتر منہ نہیں بھاوندا، تے نونھ کریندی اے مہور

گزرے ویلے نوں یاد کر کے آکھاں
ھک واری مڑ کے آ جا میں بدلے گِھناں موڑ